Chce się żyć

Gatunek: Dramat

Reżyser: Maciej Pieprzyca

Scenariusz: Maciej Pieprzyca

Role główne(aktorzy): Dawid Ogrodnik, Kamil Tkacz, Dorota Kolak, Arkadiusz Jakubik, Katarzyna Zawadzka, Anna Nehrebecka
Opis:  
Kiedy Mateusz przyszedł na świat, lekarze wydali na niego wyrok, uznając go za "roślinę". Jednak rodzice chłopca nigdy nie pogodzili się z diagnozą, wierząc, że mimo problemów z komunikacją, ich syn jest w pełni sprawny intelektualnie. Mateusz dorasta otoczony troską i miłością, zyskując wiernego przyjaciela - mieszkającą w sąsiedztwie Ankę. Jednak los sprawia, że musi rozłączyć się z rodziną i trafia do specjalistycznego ośrodka. Z dala od bliskich podejmuje trudną walkę o godność i prawo do normalnego życia. Sytuacja Mateusza zmieni się, kiedy do placówki trafi młoda wolontariuszka, a on sam przyciągnie uwagę lekarki, która pracuje nad eksperymentalnymi metodami leczenia.
Opinia:
Świetny polski film oparty na faktach. Budzi mieszane uczucia jeżeli chodzi o przedstawienie historii Mateusza i właśnie dlatego zastanawiałem się aż trzy dni myśląc jaką ocenę wystawić temu filmowi. Z jednej strony genialna postać ojca (Arkadiusz Jakubik), która niestety dość szybko nas opuszcza. Najsłabszym elementem filmu nie są sceny, nie są sytuacje i zobrazowanie sytuacji tylko niepewne wejście Dawida Ogrodnika w momencie wyrośnięcia Mateusza. Pomijając to film jest poezją gry aktorskiej i jak najbardzij jest wart wielkich nagród.
Ocena: 7/10 

Życie

Gatunek: Dramat, Komedia

Reżyser: Ted Demme

Scenariusz: Matthew Stone, Robert Ramsey

Role główne(aktorzy): Martin Lawrence, Eddie Murphy

Opis: 
Rok 1932. Dwójka kolegów Ray i Claude na zlecenie bossa mafii wybiera się na peryferie Stanów Zjednoczonych po odbiór 36 skrzynek wódki. Po zawarciu transakcji postanawiają zabawić się nieco na imprezie organizowanej w tamtejszej wiosce. Kiedy Ray przegrywa wszystkie pieniądze w pokera, odkrywa iż został oszukany przez pewnego staruszka i kelnerkę. Postanawia odnaleźć oszusta i się z nim rozprawić. Ku swemu zdumieniu po kilku minutach znajdują zwłoki owego mężczyzny a na ich nieszczęście zostają zauważeni nad ciałem przez kilku farmerów. Doprowadza to ich przed sąd, gdzie zostają skazani na dożywocie.
Opinia:
Film jest arcydziełem, które można oglądać bez końca. Nie ma do czego się przyczepić, a nastrój buduje w nas napięcie pełne przeróżnych emocji, które nagle może przerwać zabawna scena i nasze łzy wzruszenia stają się łzami radości. Wszystko jest przedstawione wręcz perfekcyjnie dzięki czemu możemy przenosić się z okresu wojny do lat 80. Co najlepsze to tak jak w przypadku "Forrest Gumpa" też jest opowieść o życiu i o losie, który nas spotyka, a to w kinie jest najpiękniejsze.
Ocena: 10/10 
 

Teściowie (2003)

Gatunek: Komedia

Reżyser: Andrew Fleming

Scenariusz: Nat Mauldin, Ed Solomon

Role główne(aktorzy):Michael Douglas, Albert Brooks, Ryan Reynolds, Robin Tunney

Opis:
Steve i Jerry mają zostać teściami. Jednak już po pierwszym spotkaniu obu rodzin, widać, że młodym nie grozi rodzinna sielanka. Jerry - ojciec panny młodej jest łagodnie usposobionym lekarzem. Natomiast Steve - ojciec pana młodego jest śmiałym i skutecznym oficerem operacyjnym CIA. Wkrótce obaj zostają wciągnięci w międzynarodową aferę związaną z przemytem broni.
Opinia:
Po raz kolejny Ryan Reynolds w stonowanej i świetnej komedii. Jednak to postać Steve'a Tobiasa( Micheal Douglas) jest tą, która daje najwięcej barw temu filmowi. Postać ojca przedstawiona perfekcyjnie i zabawnie. Największą zaletą tego filmu jest to, że mimo teoretycznie słabego początku jest on praktycznie przedstawiony idealnie do tego stopnia, że moglibyśmy go oglądać w nieskończoność gdyby nie to, że reszta filmu i kolejne sceny są tylko i wyłącznie lepsze. Niestety na nieszczęście Alberta Brooksa jego postać mimo wielu zabawnych sytuacji i śmiesznych kwestii jest nie tylko najsłabszym elementem filmu, ale do momentu spotkania Pierra dodaje on filmowi więcej dramaturgi, która nie była ani trochę potrzebna.  
Ocena: 7/10

Igrzyska śmierci

Gatunek: Sci-Fi, Akcja

Reżyser: Gary Ross

Scenariusz: Gary Ross, Billy Ray, Suzanne Collins

Role główne(aktorzy): Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Woody Harrelson

Opis:
Katniss pochodzi z Dwunastego Dystryktu, jednego z najbiedniejszych regionów w państwie Panem. Kiedy jej młodsza siostra zostaje wylosowana do udziału w Głodowych Igrzyskach, corocznym turnieju organizowanym przez bezwzględne władze, Katniss zgłasza się, by zająć jej miejsce. Musi opuścić nie tylko rodzinę, której jest żywicielką, ale i Gale’a, który zdaje się  kimś więcej niż przyjacielem. Aby ich jeszcze zobaczyć, musi zwyciężyć w transmitowanych przez telewizję Igrzyskach. Przeżyć może tylko jeden uczestnik. Pochodzący z biednego dystryktu i nie szkoleni w walce Katniss i chłopak Peeta, w oczach widzów skazani są na porażkę. Igrzyska są jednak nieprzewidywalne. Między młodymi rodzi się uczucie, a odważna szesnastolatka rozpala w ludziach nadzieję na zmiany. Staje się symbolem buntu i walki z niesprawiedliwością. Jednak jeśli kiedykolwiek ma zobaczyć jeszcze rodzinny Dystrykt 12, musi dokonać rzeczy niemożliwych…
Opinia:
Film jest dobry, tylko albo aż dobry. Dlaczego tylko? W filmie zaznany dobrej gry aktorskiej i dialogów oraz emocji na bardzo wysokim poziomie. Jednak nie to jest jego największym atutem, bo są nimi sceny walki i efekty specjalne. Odgrywają największą rolę i są przedstawione tak jak sobie to wymyślił reżyser, a my nawet sobie nie wyobrażamy innych scen podczas "Głodowych Igrzysk". W takim razie dlaczego aż dobry? Otóż styliści, którzy pracowali przy makijażu bohaterów perfekcyjnie odzwierciedlili wyższość społeczną lecz nie budzi ona łez wzruszenia czy czysto ludzkiej zazdrości bardziej dzięki tym stylizacjom uśmiech wita na naszych twarzach. Myślę, że to dałoby się przełknąć gdyby nie błąd, który został pominięty... Romans z Peetą to kwestia czasu jednak nie dowiadujemy się jednej bardzo ważnej rzeczy... Kiedy i jak nastąpiło pojednanie tych ludzi?  
Ocena: 7,5/10

Więzień labiryntu

Gatunek: Sci-Fi, Akcja

Reżyser: Wes Ball

Scenariusz: Noah Oppenheim,T.S. Nowlin, Grant Pierce Myers

Role główne(aktorzy): Dylan O'Brien, Thomas Brodie-Sangster, Ki Hong Lee, Aml Ameen, Will Poulter

Opis: 
Nastoletni Thomas budzi się w ciemnej windzie, nie pamiętając niczego. Trafia do tajemniczej Strefy: obszaru zamieszkanego przez kilkudziesięciu innych chłopców, którzy dostali się tam w identyczny sposób. Ogromny mur otaczający teren rozchyla się każdego ranka, otwierając przejście do labiryntu. Najstarsi mieszkańcy usiłują znaleźć wyjście od dwóch lat. Nowa nadzieja pojawia się wraz z dziewczyną, Teresą, która trafia do Strefy w śpiączce, ściskając w dłoni tajemniczą notatkę.
Opinia:
Świetny film. Gdy zaczynałem go oglądać podchodziłem do niego dość sceptycznie. Fabuła i motywy filmu są przedstawione wręcz idealnie jeżeliby nawiązywać do realiów świata. Nie sądzę, że taka historia miałaby miejsce, a sądzę, że gdyby jednak to wyglądałaby bardzo podobnie. Wszystko jest nagrane perfekcyjnie i w scenariuszu jak i efektach specjalnych nie ma niczego do czego mógłbym się przyczepić. Jednak ocena jest niska jak na perfekcyjny film. Zawdzięczamy to grze aktorskiej. O ile Dylan O'Brien zagrał świetnie i być może to będzie jego epokowy film to jednak rola Willa Poultera znanego nam jako prawiczka z filmu "Millerowie" w ogóle do niego nie pasuje. Mało tego nie tylko nie pasuje, ale też zagrał tę postać najgorzej jak tylko się dało.
Ocena: 8,5/10

Na pewno, być może

Gatunek: Dramat, Komedia

Reżyser: Adam Brooks

Scenariusz: Adam Brooks

Role główne(aktorzy): Ryan Reynolds, Isla Fisher, Abigail Breslin, Elizabeth Banks, Rachel Weisz

Opis:
Historia Willa zaczyna się w 1992 roku, kiedy jako młody aspirujący polityk przenosi się z Wisconsin do Nowego Jorku, aby rozpocząć pracę przy kampanii prezydenckiej. Na życzenie córki, Will ponownie przeżywa swoją przeszłość i wspomina historie romantycznych związków z trzema różnymi kobietami. Usiłując opowiedzieć córce jak najbardziej łagodną wersję swojej historii, zmienia imiona kobiet, dlatego też Maya musi sama dowiedzieć się, kim jest kobieta, którą ojciec ostatecznie poślubił. Czy jej matką to miłość Willa ze szkoły, niezawodna Emily? Czy jest nią może jego długoletnia przyjaciółka i powiernica, apolityczna April? A może to niezależna, ambitna dziennikarka Summer? Maya składając w całość kawałki układanki związanej z tajemniczą historią miłosną taty, zaczyna zdawać sobie sprawę, że miłość wcale nie jest taka prosta. Pomaga Willowi zrozumieć, że nigdy nie jest za późno, aby spojrzeć w przeszłość… i być może odnaleźć szczęśliwe zakończenie.
Opinia:
Jeszcze raz Ryan Reynolds i zapewniam, że jeszcze nie raz się pojawi. Tym razem w dramacie, który nie jednego kinomana doprowadzi do łez. Ciekawe zwroty akcji dzięki, którym nie do końca wiemy jak film się zakończy. Przedstawienie historii miłosnych w formie opowieści jest bardzo ciekawe, a realizacja imponująca i prawie perfekcyjna. Jednak pragnę zauważyć, że przerywy opowiadania przez małą Mayę są najgorszym elementem filmu, może nie jest ich wiele, ale to one psują ten film. Co prawda dodają mu uroku komedii, ale gdyby nie to, najprawdopodobniej oglądalibyśmy "oscarowego" wylewacza łez konkurującego z Titaniciem.  
Ocena: 7,5/10

Stażyści

Gatunek: Komedia

Reżyser: Shawn Levy

Scenariusz: Vince Vaughn, Jared Stern

Role główne(aktorzy): Vince Vaughn, Owen Wilson

Opis:
Dwaj zwolnieni z pracy panowie ”po czterdziestce” zmuszeni są podjąć staż w firmie internetowej, której właściciele mogliby być ich synami, co owocuje konfliktem pokoleń na niespotykaną dotąd skalę.
Opinia:
Bardzo przyjemna komedia, w której nawet zasmakujemy nuty dramatu. Temu filmowi niczego nie brakuje. Dobra obsada aktorska jest, motyw filmu i jego realizacja jest. Czego chcieć więcej w komedii? Pomijając to i tak wszystko składa się w logiczną całość. Niby nie ma do czego się przyczepić, aczkolwiek ja się przyczepię. Niektóre zachowania Billy'ego (Vince Vaughn) są po prostu głupie i nie dodają temu filmowi uroku, wręcz odbierają go. Uważam, że jego postać jest najsłabszym ogniwem w tym filmie i stara się to udowodnić w każdej scenie w pierwszych 30-stu minutach filmu.
Ocena: 8/10 

Narzeczony mimo woli

Gatunek: Komedia romantyczna

Reżyser: Anne Fletcher

Scenariusz: Pete Chiarelli

Role główne(aktorzy): Ryan Reynolds, Sandra Bullock

Opis:
Margaret Tate jest podporą potężnego wydawnictwa w Nowym Jorku. Kiedy wydaje się, że jej kariera będzie się błyskawicznie rozwijać, pojawiają się kłopoty. Jest bowiem Kanadyjką, zaniedbała procedury wizowe i grozi jej deportacja z USA. Margaret ma jednak głowę na karku. Wyjściem jest uzyskanie amerykańskiego obywatelstwa poprzez małżeństwo. Oświadcza więc swoim przełożonym, że właśnie wychodzi za mąż, za swojego asystenta Andrew Paxtona. Gdy zaskoczony Andrew nie chce zgodzić się na jej propozycję, Margaret stawia mu ultimatum - albo zawrze z nią fikcyjny związek małżeński, albo wyląduje na ulicy. Nie mając wyjścia Andrew musi zabrać Margaret na Alaskę, aby przedstawić ją swoim rodzicom. Tam mają wziąć ze sobą ślub przed całą rodziną. Margaret przeżywa wiele przygód lepszych i gorszych. Ostatecznie nie dochodzi do ślubu, ale młoda para naprawdę się pokochała w wyniku różnych sytuacji.
Opinia: 
Film, który w moment wkrada się do naszych serc. Komedia na bardzo wysokim poziomie filmowych, spełniająca wszystkie elementy komedii w perfekcyjny sposób. Napisałbym, że nie ma do czego się przyczepić, ale dodawanie na siłę do filmu szamańskich rytuałów jest po prostu słabe. Mimo, że w tym filmie to się przyjęło to i tak te obrzędy psują efekt zbudowanego dzieła. Pomijając indiańską magię nie można się przyczepić do niczego. Kolejny świetny film z Ryanem Reynoldsem i Sandrą Bullock w rolach głównych. Jak najbardziej polecam.
Ocena: 8,5/10 

40-letni prawiczek

Gatunek: Komedia

Reżyser: Judd Apatow

Scenariusz: Judd Apatow, Steve Carell

Role główne(aktorzy): Steve Carell, Catherine Keener, Paul Rudd, Romany Malco

Opis:
Film opowiada o Andy'm Stitzerze, który mieszka samotnie w North Hollywood, jeździ na swoim rowerze do pracy w Circuit City w dolinie San Fernando i ma stosunkowo przyjemne życie. Jest miłym, nieśmiałym i uprzejmym człowiekiem, ale patologicznie nieśmiałym w stosunku do kobiet. Jest tytułowym 40-letnim prawiczkiem. Kiedy jego trzy współpracownicy dowiadują się o tym stawiają sobie za cel zmianę tego stanu. Początkowo Andy niechętnie współpracuje z nimi, lecz jego podejście zmienia się gdy poznaje Trish (Keener) - samotną matkę trojga dzieci...
Opinia:
Bardzo dobry film, który nie nudzi, a wręcz chce się go oglądać. Na nieszczęście ostatnia scena jest tragiczna, niby wiadomo co miała przedstawiać, a jednak chyba każdy szanujący się reżyser nagrałby ją lepiej. Pomijając tą scenę byłbym skłonny zaryzykować stwierdzenie, że film był prawie perfekcyjny jednak jest kilka logicznych błędów, teraz mógłbym zacząć je wymieniać, ale i tak już wiele zaspoilerowałem. Poza tym film bardzo wciągający i zabawny, nie ma w nim przesad o erotycznych żartach jak w przypadku "Co ty wiesz o swoim dziadku" ale pojawiają się w bardzo pozytywnej postaci. 
Ocena: 7/10

Szkoła życia (2005)

Gatunek: Komedia, Dramat

Reżyser: William Dear

Scenariusz: Jonathan Kahn

Role główne(aktorzy): David Paymer, Ryan Reynolds, Andrew Robb

Opis: 
Matt Warner jest nauczycielem biologii. Wykłada w tej samej szkole, co jego ojciec. Gdy starszy pan dostaje ataku serca, jego syn musi sprostać nowym problemom. Na miejsce ojca Matta zostaje przyjęty nowy nauczyciel. "Pan D." jest uwielbiany przez uczniów, ponieważ nie tylko ciekawie wykłada historię, ale również potrafi znaleźć ze zbuntowanymi nastolatkami wspólny język. Matt jest do niego wrogo nastawiony, bardzo zazdrości mu popularności wśród podopiecznych. Jednak, kiedy dowiaduje się, że "Pan D." choruje na raka, jego stosunek do nowego kolegi diametralnie się zmienia. Nowa znajomość, która później przemienia się w przyjaźń wywrze ogromny wpływa na jego dalsze życie
Opinia:
Ciekawy film, w którym po raz kolejny rolę główną gra Ryan Reynolds. Film opowiada piękną, a jakże banalną historię na, którą mógłby wpaść każdy z nas, a na pewno nie zrobiłby takiego wrażenia jak ten film. Dlaczego tak niska ocena? Postać, którą gra David Paymer przez pierwsze 60 minut filmu po prostu odpycha jego żałosne wręcz zaangażowanie i masa "śmiesznych" powiedzonek sprawia, że czasem może chcieć nam się rzygać. Na jego szczęście i filmu ta cała głupota zostaje również przez niego naprawiona w momencie nawrócenia. Film jest dobry i godny polecenia.
Ocena: 7/10

 

Co Ty wiesz o swoim dziadku?

Gatunek: Komedia

Reżyser: Dan Mazer

Scenariusz: John Phillips

Role główne(aktorzy): Robert De Niro, Zac Efron, Zoey Deutch, Aubrey Plaza

Opis:
Dick jest emerytowanym generałem amerykańskiej armii i świeżo upieczonym wdowcem. Jest także dziadkiem Jasona – młodzieńca nudnego jak seks ślimaków. Dick postanawia zrobić z wnuka mężczyznę i zabiera go w podróż w poszukiwaniu utraconego testosteronu. Pomysł jest dość prosty - zdeprawować chłopaka za pomocą maksymalnej ilości źle prowadzących się niewiast, a przy okazji samemu skorzystać z ich wdzięków. Jason początkowo opiera się jak może, szczególnie, że już wkrótce ma stanąć na ślubnym kobiercu. Dick potęguje jednak swe wysiłki, a że z niejednego pieca chleb jadał, wie, że są takie pokusy, którym nie oprze się nawet święty.
Opinia:
Bardzo dobra, specyficzna komedia, której już pierwsze sceny wskazują na to, że chcielibyśmy ją oglądać godzinami i by się nam nie znudziła. Dialogi są dziwne ale w tym filmie nie zaznamy w dialogach wad bo tworzą one arcydzieło mimo, że wszystkie krążą wokół "seksu". Multum zabawnych scen i historii dzięki, którym film ogląda się naprawdę przyjemnie. Tyle zalet, a ocena taka niska... Czemu? Już w jednej z ostatnich scen film staje się całkiem czymś innym czymś co najchętniej byśmy przespali, ale po przetrwaniu tych dziesięciu, piętnastu minut wraca stara dobra forma filmu i na naszych twarzach znów wita uśmiech.

Ocena: 8/10 

Gran Torino (2008)

Gatunek: Dramat

Reżyser: Clint Eastwood

Scenariusz: Nick Schenk

Role główne(aktorzy): Clint Eastwood, Christopher Carley, Bee Vang, Ahney Her
Opis: 
Walt Kowalski nie jest rasistą. Jest człowiekiem czerstwym i nieufnym - tak nauczyło go życie, które starał się spędzić uczciwie. Bardzo dużo wymaga zarówno od siebie, jak i od innych. Wdowiec, weteran wojny w Korei, nie przepada za ludźmi i nie szuka ich towarzystwa. Ma kilka przyjemności w życiu, jedną z nich jest przepiękny egzemplarz Forda Gran Torino z roku 1972. Spokój Walta, mieszkającego w Highland Park niedaleko Detroit, mącą na przemian: rodzina, ksiądz z pobliskiej parafii i żyjący po sąsiedzku imigranci z Azji. Nieoczekiwanie ci ostatni wywrą ogromny wpływ na dalsze losy głównego bohatera.
Opinia:
Doskonały film pokazujący epokę ludzi, która niedługo przeminie na dobre. Świetnie odzwierciedlenie dobrego, hardego, zdyscyplinowanego charakteru człowieka, który dużo przeżył i wie więcej o życiu niż którykolwiek widz. Bardzo realne przedstawienie życia starszego weterana powojennego w Ameryce w dodatku Polaka. Dialogi mające zabawne i poważne momenty nie czynią z tego filmu klasycznego dramatu, przy którym płaczemy raczej budują klimat filmu. Mimo, że akcja wiemy jak się zakończy to mimo to oglądamy film aby przeżyć to co przeżył główny bohater. W takim razie gdzie jest minus? Minusem ponownie jest początek filmu. Może nie odpycha ale budzi niechęć do dalszego oglądania, na szczęście po przebrnięciu przez pierwsze pół godziny film staje się arcydziełem, które nagle się kończy.
Ocena: 8/10

Numer 23

Gatunek: Thriller

Reżyser: Joel Schumacher

Scenariusz: Fernley Phillips

Role główne(aktorzy): Jim Carrey, Virginia Madsen

Opis:
Jim Carrey i Virginia Madsen wcielili sie w główne role w tym "paraliżującym umysł" (Pete Hammond, Maxim), psychologicznym thrillerze wyreżyserowanym przez Joela Schumachera. Koszmar rozpoczyna się, gdy Walter Sparrow czyta postrzępioną, starą książkę zatytułowaną "Numer 23". Znajdując liczne podobieństwa między życiem ciemnej i zdegradowanej postaci głównego bohatera, a swoim własnym, Walter bez namysłu zanurza się w zwodniczy świat. Jednak, gdy główny bohater dopuszcza się makabrycznego czynu, ku swemu przerażeniu odkrywa, że jego przeznaczenie może sprowadzić go na tę samą ścieżkę...
Opinia:
Kolejne arcydzieło tym razem z Jimem Crrey'em w roli głównej. Dzisiaj zaczniemy od minusów, a właściwie jednego minusa. Początek filmu jest najgorszym jego elementem zamiast przyciągnąć widza i doprowadzić go do chęci rozpoczęcia filmu od nowa po prostu początek jest nudny i się dłuży. Nie jest totalną klapą jednak to wpływa na dalsze losy filmu. Utożsamianie się bohatera z bohaterem książki jest czymś wyjątkowym, niezwykłym dzięki czemu po przebrnięciu przez początek nie chcemy odejść od telewizora. W filmie doznamy wielu zwrotów akcji, ciekawostek i niespodzianek. W filmie możemy spodziewać się wszystkiego czekać na niewiadome, ale nikt nie spodziewa jak się to zakończy i to właśnie jest piękne. W tym filmie nie doznamy nawet elementów komedii, czyli jednak Carrey może zagrać w jednym z najlepszych filmów XXI wieku i to nie będąc postacią komiczną.
Ocena: 9/10

 

Głosy

Gatunek: Kryminał, Komedia

Reżyser: Marjane Satrapi

Scenariusz: Michael R. Perry

Role główne(aktorzy): Ryan Reynolds, Gemma Arterton, Anna Kendrick

Opis:
Jerry jest uroczym, ale jednocześnie niezwykle osobliwym pracownikiem fabryki wanien w małym amerykańskim miasteczku. Od pierwszego spotkania szaleńczo podkochuje się w swojej nowej koleżance z księgowości. Miła, seksowna, zabawna i pochodząca z deszczowej Anglii Fiona jest chodzącym ideałem. Ich pierwsza randka kończy się jednak wyjątkowo pechowo. Jerry przez przypadek zabija Fionę, a jej śmierć staje się dla niego nie lada kłopotem. Na szczęście zagubionemu mężczyźnie z pomocą przychodzą jego najlepsi przyjaciele – wścibski kot i potulny pies, którzy zawsze wesprą go rozmową i dobrymi radami.
Opinia:
Film jest bardzo dobry nie brakuje w nim elementów zaskoczenia. Aktorzy grają swoje role idealnie, odzwierciedlają to co chciał nam pokazać reżyser. Najgorszym elementem filmu jest właśnie scenariusz, który jest kilka razy bardzo naciągany, a to strasznie zniechęca widza. Mimo to przyjemnie się go ogląda. Przedstawienie dobrego, który jest na granicy dobra i zła jest wręcz perfekcyjne. Myślę, że gdyby był trochę inny motyw oglądalibyśmy filmowe arcydzieło jednak film jest i tak dobry. 
Ocena: 6,5/10 

Zapach kobiety (1992)

Gatunek: Dramat

Reżyser: Martin Brest

Scenariusz: Bo Goldman

Role główne(aktorzy): Al Pacino, Chris O'Donnell

Opis:
Maturzysta dostojnej szkoły zostaje zamieszany w uczniowską aferę, która stawia go wobec dylematu: donieść na kolegów i ocalić własną skórę, czy też odmówić współpracy i ocalić honor. Podczas długiego weekendu podejmuje się opieki nad niewidomym, emerytowanym oficerem. Niełatwy podopieczny zarządza wspólną wyprawę do Nowego Jorku, której program obejmuje pobyt w hotelu Astoria, wizyty w drogich restauracjach, łóżkowe spotkania z piękną kobietą oraz na koniec palnięcie sobie w łeb ze służbowego pistoletu. Czy ten plan Pacino zostanie wypełniony do ostatniego punktu? Czy kilkudniowa podróż z głęboko nieszczęśliwym, ale nie tracącym poczucia humoru mężczyzną pozwoli O'Donnellowi rozwiązać swój problem?
Opinia:
Arcydzieło w najlepszej możliwej postaci. Film nie jest dobry, bardzo dobry, rewelacyjny to jest po prostu geniusz w najlepszym tego słowa znaczeniu. Jedynym minusem, który jest w tym filmie to niedosyt, który czujemy gdy pojawią się napisy. Może czegoś brakowało poza tym nie ma do czego się przyczepić choćby całe wieki szukać. Genialna gra aktorska podkreślająca scenariusz, który czasem zaskakuje a czasem jest strasznie przewidywalny jednak to czyni ten film innym i wyjątkowym.
Ocena: 10/10

Jestem na tak

Gatunek: Komedia

Reżyser: Peyton Reed

Scenariusz: Nicholas Stoller, Jarrad Paul, Andrew Mogel

Role główne(aktorzy): Jim Carrey, Zooey Deschanel, Bradley Cooper

Opis:
Carl Allen to mężczyzna, który prowadzi niezbyt ciekawe życie, rozpaczając po odejściu żony. Jest sceptycznie nastawiony do życia i unika wszelkich kontaktów z ludźmi Pewnego dnia spotyka jednak dawno niewidzianego kolegę, który zachęca go do udziału w spotkaniu stowarzyszenia "Jestem na tak", na którym zostaje niemal zmuszony do akceptacji wszystkiego co przyniesie mu los. Jak nietrudno się domyślić wplątuje go to w wir zabawnych sytuacji i kłopotów, ale także przynosi szczęście w postaci nowej wybranki serca.
Opinia:
Bardzo dobra komedia z Jimem Carrey'em w roli głównej. Film ma budzący mieszane uczucia początek jednak im dalej w las tym bardziej chcemy wrócić do początku aby film trwał jak najdłużej. Film z pewnością nie jest arcydziełem jednak taka historia miłosna nie jest często spotykana w kinie, a co dopiero w tak dobrym wydaniu. Niestety największym minusem tego filmu jest brak realizmu w kilku krótkich scenach. Być może nie jest to aż tak zauważalne, ale jest to spowodowane świetną grą aktorską.
Ocena: 7/10

We are your friends

Gatunek:  Muzyczny, Dramat

Reżyser:  Max Joseph

Scenariusz: Max Joseph, Meaghan Oppenheimer

Role główne(aktorzy): Zac Efron, Wes Bentley, Emily Ratajkowski

Opis: 
Szukający swej drogi przez życie DJ Cole spędza dni włócząc się po Hollywood z paczką kumpli.  Nocami pracuje nad hitem, który podbije świat. Jego życie odmienia przypadkowe spotkanie z Jamesem - starszym, sławnym DJem, który postanawia wziąć go pod swe skrzydła i pomóc w karierze. Cole, James i jego piękna dziewczyna Sophie stają się nierozłączni. Sprawy się skomplikują, gdy między Cole’m i Sophie zacznie iskrzyć. Chłopak będzie musiał wybrać między lojalnością, miłością i marzeniem, za którym gonił przez całe życie.
Opinia:
Film średni ale są momenty, które dają nadzieję na to by ten film zdobył nasze serce. Niestety po raz kolejny minusem jest przewidywalność akcji w tym filmie. Zmarnowany potencjał Zaca Efrona, który w tym filmie powinien grać rolę drugoplanową mającą wpływ na jego karierę. Niestety postać główna tak szybko jak daje się polubić na początku filmu tak samo szybko można ją znienawidzić i nie dlatego, bo targają nim uczucia ale dlatego, bo rani najbliższą jemu osobę w najgorszy możliwy sposób. Najmocniejszym elementem ekranizacji miały być imprezy i dyskoteki, faktycznie były najlepsze ale słabe przez co film po pół godzinie oglądania zwyczajnie może nudzić.
Ocena: 5/10
 

 

Trzy metry nad niebem

Gatunek: Dramat

Reżyser: Fernando González Molina

Scenariusz: Ramón Salazar

Role główne(aktorzy): María Valverde, Mario Casas, Diego Martín

Opis:

Opinia:
Bardzo słaby film o wręcz żałosnej, banalnej i przewidywalnej fabule, która ledwo co łączy się w całość. Aktorzy są strasznie czytelni i sztuczni co widać gołym okiem. Jedynym plusem w grze aktorskiej tego filmu jest rola Alejandro (Diego Martin). Bohater próbuje zrobić coś niestety dostaje z pewnością za mało szans na naprawienie wszystkich scen i epizodów w tym półtoragodzinnym przedstawieniu. Jednym z niewielu plusów w tym filmie są retrospekcje głównego bohatera są one średnio czytelne co czyni je ciekawymi. Niestety jest ich tak mało, że temu filmowi nie można nawet przypisać łatki "przeciętny" film jest po prostu słaby. Jego fabuła jest nie logiczna o czym możemy przekonać się już w pierwszych 30 minutach filmu. 
Ocena: 4/10 
 

Dla Ciebie wszystko

Gatunek: Dramat

Reżyser: Michael Hoffman

Scenariusz: J. Mills Goodloe, Will Fetters

Role główne(aktorzy): Michelle Monaghan, James Marsden, Luke Bracey, Liana Liberato, Gerald McRaney

Opis:

Dawson Cole to chłopak wychowywany w rodzinie uważanej w miasteczku za najbardziej niebezpieczną. Jego rodzina skłonna jest do przemocy, ma problemy z alkoholem i jest zamieszana w sprawy związane z narkotykami. Amanda Collier z kolei wychowywana jest w tradycyjnych wartościach, które sprawiły, że chce zostać nauczycielką. Różnice pochodzenia oraz nieprzychylni ludzie sprawiają, że tych dwoje nie może być razem, choć oboje bardzo tego pragną. Dawson, który w młodości zabił człowieka, nie może się z tym pogodzić i pokutuje, żyjąc samotnie i pracując na platformach wiertniczych. Amanda wychodzi za mąż, ma trójkę dzieci, ale mimo to nie może zaznać szczęścia. Po latach dawni kochankowie spotykają się w rodzinnym miasteczku z okazji pogrzebu starego przyjaciela. Uczucia, którymi kiedyś się darzyli powracają, ale przeszłość i konflikty również powracają ze zdwojoną siłą.

Opinia:

Świetny dramat, w którym czasami wręcz czujemy emocje postaci. Niestety film jest przeplatany scenami na oscara i scenami, które podchodziłyby do jednych z gorszych w XXI wieku. Bohaterowie szybko dają się polubić co jest jedną z największych zalet tego filmu. Jednak największym minusem jest Amanda, która mimo wspaniałej urody i gracji za czasów liceum traci wszystko i zniechęca do siebie kinomanów wraz z przypływem dorosłości. Najlepszym elementem filmu są wspomnienia i retrospekcje nagrane wręcz perfekcyjnie ale mimo geniuszu reżysera i aktorów musimy lubić ten typ filmu i być jak najbardziej obiektywni a wtedy poczujemy coś co w kinie jest żadkością.

Ocena: 7,5/10